0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Tefeciden para alan bir yurttaş, mağdur olduğunu öne sürerek mahkemenin yolunu tuttu. Mahkeme, tefecilik yaptığı öne sürülen şahısye ceza yağdırdı. Kararı hem sanık, hem mağdur hem de Vergi Dairesi avukatı temyiz etti. Emsal nitelikte bir karara imza atan Yargıtay 9. Ceza Dairesi, tefeciden para alanın mağdur olmayacağının altını çizdi. Kararda Türk Ceza Kanunu’nun 241. hususunda düzenlenen tefecilik hatasının kanunun “Topluma Karşı Suçlar” başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu kısmında düzenlendiği üzere kabahatin mağdurunun tüm toplum olduğu vurgulandı.

Kararda şöyle denildi:

“Tefecilik bağında faiz karşılığı ödünç para alan şahıs, iradi olarak faiz münasebetinin tarafı olmakta olup gerçek manada hatanın pasif failidir. Lakin kanun koyucu izlediği hata siyaseti gereği tefecilik fiilinin faal failinin kolaylıkla tespitini sağlamak hedefiyle ödünç para alan şahısyi cezalandırmamıştır. Bu halde tefecilik fiilinin pasif faili pozisyonunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan şahısnin hatanın mağduru olarak kabulüne imkan yoktur. Bu şahıslerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki pozisyonları ihbar eden niteliğindedir ve hatanın direkt mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır. Bu nedenle sanık hakkında tefecilik hatasından açılan kamu davalarına Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 237. hususuna nazaran kabahatten direkt ziyan görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı, bu prestijle kararı temyiz yetkisi bulunmadığından müştekinin temyiz talebinin reddi gerekmiştir.”

ZARAR KARŞILANSA DA KIYMETİ YOK

Kararda tefecilik hatasında tefecilik yapan failden faiz, kurul yahut öteki isimler karşılığında ödünç para alan şahıslerin kabahatin direkt mağduru olmadıkları lisana getirildi.

Kararda, “Bu şahıslerin maddi ziyanlarının göz önüne alınamayacağı açıktır. Gerçekten 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun ‘Kesin hükümsüzlük’ başlıklı 27. unsuru karşısında yasanın emredici normlarına muhalif olarak düzenlenen bir tefecilik kontratı nedeniyle, mukavele taraflarının direkt yahut dolaylı olarak türel muhafazadan yararlanmaları olanaksızdır. Sonuç olarak tefecilik cürümlerinden kurulan kararlarda Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. unsurunun uygulanmasında, birebir Yasa’nın 231/6-c unsurundaki ‘Zararın giderilmesi’ şartının aranması olanaksızdır. Bu açıklamalar ışığında evrak çerçevesi, bilgi ve evraklara nazaran mahkemece sanığa kararın açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulması sonrasında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231/5 ve 231/6-a-b husus ve bentleri çerçevesinde kıymetlendirme yapılması gerekirken ‘Karşı tarafın ziyanı tanzim edilmediğinden’ münasebeti ile sanık hakkında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. hususunun uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi bozma nedenidir. Sanık müdafiinin ve müşteki Hazine vekilinin temyiz itirazları bu prestijle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. hususu de gözetilerek Ceza Muhakemeleri Tarzı Kanunu’nun 321. hususu uyarınca kararın bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir” denildi.